ခ်စ္ေသာ ခ်င္းတို႕ဌာေန - ကန္ပက္လက္-ေခါႏူးစုမ္-ေအးစခန္း-မင္းတပ္ ခရီးစဥ္

ခ်စ္ေသာ ခ်င္းတို႕ဌာေန - ကန္ပက္လက္-ေခါႏူးစုမ္-ေအးစခန္း-မင္းတပ္ ခရီးစဥ္ 

စသြားတဲ့ေန႔တုန္းကေတာ့ ဒီ ခရီးစဥ္ကို ဒီေလာက္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းလိမ့္မယ္ ၊ အမွတ္တရၿဖစ္စရာေတြမ်ားလိမ့္မယ္လို႕ မေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့ဘူး ။ ေအးစခန္းကေန မင္းတပ္ဘက္ကို trekking ေလ်ွာက္အၿပီးမွာ ဒီ article ကို မရည္ရြယ္ပဲေရးၿဖစ္ ၊ ေနာင္နွစ္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ ၊ ကြ်န္ေတာ္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာေတြမ်ားလာတဲ့အခါ ၊ အတူခရီးသြားခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၊ မိတ္ေဆြေတြကို သတိရတဲ့အခါ ၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၿပန္ဖတ္ဖို႕ ၊ ၿပန္မွတ္မိဖို႕ ဒီ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေလး ေရးပါတယ္ ။

ပထမေန႕ (3.1.2017)

-        

     ကြ်န္ေတာ္တို႕ ရန္ကုန္ကေန ရန္ကုန္ - ပုဂံ Famous Express ည ၈း၃၀ ကားနဲ႕ ရန္ကုန္ကေန ထြက္လာၾကတယ္ ။ Famous က အေတာ္အဆင္ေၿပတယ္ ။ ရိုးရိုးကားၿဖစ္ေပမဲ့ အဆာေၿပမုန္႕ေကြ်းတယ္ ။ Service က မဆိုးပါဘူး ၊ ေကာင္းတယ္ လို႕ ေၿပာလို႕ရတယ္ ။

ဒုတိယေန႕ (4.1.2017)

ပုဂံကို မနက္ ၆နာရီမွာေရာက္တယ္ ။ The backyard Travel က စီစဥ္ေပးထားတဲ့ကား (Hi Ace) ကားနဲ႕ ပုဂံကေန ပခုကၠဴ - ေဆာ - ကန္ပက္လက္ လမ္းအတိုင္း ပံုေတာင္ကို ေကြ႕ကာပတ္ကာ နဲ႕ ကန္ပက္လက္ထိသြားခဲ့ၾကတယ္ ။ ဒီခရီးစဥ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကံေကာင္းတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕ သြားမဲ့ရက္မွာ မိုးလံုး၀ မရြာေတာ့တာပဲ ။ 

တစ္ခုပဲ ေရွ႕ရက္ေတြက မိုးေတြရြာထားေတာ့ ၊ ရႊံ႕ေၿမလမ္းမွာ အေတာ္သတိထားေမာင္းရတယ္ ။ လမ္းက အေကာင္းၾကီးမဟုတ္သလို ၊ အရမ္းအဆိုးၾကီးလည္း မဟုတ္ေနဘူး ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕က လူက ၁၃ ေယာက္ၿဖစ္တာရယ္ ၊ ကားက ပစၥည္းတင္တဲ့ ၀က္ၿခံမပါတာေၾကာင့္ ၊ လူေတြက နည္းနည္း ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း
 ေတာ့ထိုင္လိုက္ရတယ္ ။ ကားက ေအာက္ပိုင္းနိမ့္တာရယ္ေၾကာင့္ ၊ ရႊ႕ံထဲမွာ တစ္ခ်က္ နစ္သြားခဲ့ေသးတယ္ ။ ကိုယ္ေတြလည္း အကုန္လန္႕သြား ၊ ကံကေကာင္းခ်င္ေတာ့ အဲ့နားမယ္ တၿခားကားသမားေတြရိွေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကားကို ၾကိဳးနဲ႕၀ိုင္းဆြဲေပးၾကရွာတယ္ ။ ေနာက္ ခ်င္းၿပည္သြားရင္ သတိထားစရာကေတာ့ ေအာက္ပိုင္းနိမ့္တဲ့ ကားမ်ိဳးေရွာင္ဖို႕ပဲ ၊ က်န္တာက အဆင္ေၿပပါတယ္ ။

 ေခ်ာက္ေတြၿဖတ္ရင္ ဘုရားေတြတလိုက္ ၊ ကားေပၚမွာ ဟီးဟီးဟားဟားနဲ႕ စလိုက္ ၊ ေနာက္လိုက္ ၾကနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ ကန္ပက္လက္ကို ေန႕လည္ ၃ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေရာက္ၿဖစ္တယ္ ။ဒီပံုေလးက ကန္ပက္လက္မေရာက္ခင္ View Point မွာရိုက္ထားတာ ။

ကန္ပက္လက္ၿမိဳ႕ေလးက ေပ ၁၃၇၀ ၿမင့္တယ္လို မွတ္ဖူးတယ္ ၊ သိပ္လွတယ္ ၊ ေၿမနီလမ္းေလးနဲ႕ တိမ္ေတြ ေပၚက ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေလးေပါ့ ။ ရိုးရာမပ်က္ ေၿခတံရွည္အိမ္ေလးေတြကို ေတာင္းခါးပန္းေတြမွာ ေဆာက္ထားၾကတာ ခ်စ္ဖို႕အရမ္းေကာင္းတယ္ ။ အိမ္တိုင္း အိမ္တိုင္း မွာ ေၿပာင္းဖူးေလးေတြ စုခ်ည္ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္ ။ ကေလးေလး ေတြလည္းအမ်ားၾကီး ၊ တစ္ေယာက္မွလည္း ထူထူထဲထဲ ၀တ္ထားတာမေတြ႕ခဲ့ရ ၊ ခ်င္းလို ‘နင္ဂါေနာ္’ ‘ေနေကာင္းလား’ လို႕ ႏႈတ္ဆက္ရင္ ၿပန္ႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ ရိုးသားတဲ့ ခ်င္းလူမ်ိဳးကေလးေတြ ။

ရာသီဥတုကေတာ့ ေန၀င္ေစာရတဲ့အထဲ ၊ တိမ္ခိုးတိမ္ေငြြ႕ေတြေၾကာင့္ ညေန (၄) နာရီ ခြဲဟာ အေတာ္ေမွာင္တယ္ဆိုရမယ္ ။

ၿပီးေတာ့ ေတာင္ဇလပ္ပင္ေတြ နဲ႕ ခ်ယ္ရီပင္ေတြကို အိမ္ေတြၾကားထဲမွာလည္းေတြ႕ႏိုင္တယ္ ။ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းၿပီး လူယဥ္တဲ့ ခ်င္းေခြးေလးေတြေရာေပ့ါ ။

ေရာက္တာနဲ႕ ကန္ပက္လက္ၿမိဳ႕ေပၚက
 ႏွာေခါင္းပေလြလိုေခၚၾကတဲ့ 
ခ်င္းအမ်ိဳးသမီးၾကီးဆီေရာက္ၿဖစ္တယ္ ။ ခ်င္းရိုးရာအတိုင္း ပါးရဲထိုးထားၿပီး ၊ ႏွာေခါင္းနဲ႕ပေလြမႈတ္ၿပလို႕ ကမၻာေက်ာ္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးေပါ့ ။ ကန္ပက္လက္မွာ လည္စရာသိပ္မရိွလွဘူး ၊ ဒီခ်င္းအမ်ိဴးသမီးၾကီးဆီပဲ လာစရာရိွတယ္ေၿပာရမယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့တို႕ေရွ႕မွာ တစ္ဖြဲ႕၊ ေနာက္မွာ တစ္ဖြဲ႕ လာသမွ် ဧည့္သည္ေတြကို မညိဳမၿငင္ ဆိုၿပ ၊ တီးၿပ ၊ ဓာတ္ပံုအရိုက္ခံရနဲ႕ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ သူေမာေနေတာ့မွာပဲ ။ 

သူ႕အိမ္ေလးေဘးမွာေတာ့ ခ်င္း museum အေသးစားေလး ရိွတယ္ေၿပာရမယ္ ။ ခ်င္းအမ်ိဴးသားၾကီးတစ္ဦးက လိုက္ရွင္းၿပေပးတယ္ ။ အဲ့ဒီမယ္ ခ်င္းအမ်ိဳးသမီးေတြ ပါးရဲထိုးတဲ့အခါသံုးတဲ့ ဆူးခြ်န္လိုဟာမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ႏိုင္တယ္ ။

ကန္ပက္လက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေနခဲ့တဲ့ ဟိုတယ္က Pine Wood Villa ၊ ဟိုတယ္တည္ထားတဲ့ေနရာေလးက ေတာင္ေစာင္းေလးေပၚမွာ ၊ ရႈခင္းက အေတာ္လွတယ္ ။ မိုးလင္းေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ေနနဲ႕အတူ တိမ္ပင္လယ္ၾကီးပါၿမင္ရတယ္ ။

တစ္ခုပဲ ခ်င္းၿပည္နယ္မွာက MPT ပဲလိုင္းမိတယ္ ၊ အင္တာနက္ေတာ့ သံုးလို႕ သိပ္မေကာင္းဘူး ။ က်န္တဲ့ Operator ေတြ လံုးလံုး လိုင္းမရ ၊ မီးကလည္း (Pine Wood မွာေတာ့ ) ညေန (၆) ကေန ည (၁၀/၁၁) ရယ္ ၊ မနက္ပိုင္းကို (၁ /၂ ) နာရီေလာက္ပဲ မီးေပးတယ္ ။ ေရပူေရေအးက ရတခ်က္ ၊ မရတခ်က္ပဲ ။ မီးမရတဲ့ေဒသမို႕ ေရပူေရေအးကို ထင္းနဲ႕ ေရေႏြးၾကိဳၿပီး ပိုက္လိုင္းကတဆင့္ ေပးရတာလို႕ ဖတ္ဖူးတယ္ ။ 
ဒီပံုေလးက Pine Wood Villa ထဲက ေတာင္ဇလပ္ပင္ကေနေၾကြက်ေနတဲ့
ေတာင္ဇလပ္ပြင့္ဖတ္ေလး တစ္ဖတ္ကို ယူရိုက္ထားတာ ။ 

မီးကမရေတာ့ heater လည္းမရိွဘူး ။ ဒါေတာင္ အေႏြးထည္က ၂ထပ္ ၊ ေဘာင္းဘီ ႏွစ္ထပ္ ၊ ေခါင္းစြပ္ နဲ႕ ေၿခအိတ္ ၊ လတ္အိတ္ ၀တ္ထားရက္နဲ႕ေတာင္ လက္ဖ်ား ၊ ေၿခဖ်ားေတြ ၊ ထံုက်င္ေနေအာင္ ေအးတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေရာက္ေတာ့ အေအးဒီဂရီက  8 ̊ C ။ ေန႕ေရာ ၊ ညေရာ ရွယ္ေအးတယ္ ။ ညစာကိုေတာ့ တိုးလ္က စီစဥ္ေပးထားတဲ့အတိုင္း ဟိုတယ္မွာ စားၾကတယ္ ၊ သူတို႕နဲ႕ ေၿပာတုန္းကေတာ့ set menu နဲ႕ ေကြ်းမွာတဲ့ ၊ ေနာက္ေတာ့ လူမ်ားလို႕ထင္ပ ၊ ဘူေဖးေက်ြးတယ္ ။ ကိုယ္ေတြအၾကိဳက္ကိုၿဖစ္လို႕။

တတိယေန႕ (5.1.2017)

ဒီေန႕က ေခါနူးစုမ္ကို တတ္မဲ့ေန႕ေပါ့ ၊ ဟိုတယ္ကေန မနက္စာစား ၊ မနက္ ၈း၃၀ ေလာက္ check out လုပ္ပီး ၊ ေတာင္ေၿခဆယ္မိုင္စခန္းထိကားနဲ႕တတ္ၾကတယ္ ။ လမ္းေတာက္ေလ်ွာက္ ေတာင္ေတြၾကားမွာ တိမ္ပင္လယ္ကအၿပည္႔ေနရာယူထားတယ္ ။ ဆယ္မိုင္စခန္းကေန မနက္ ၉း၃၀ ေလာက္ကထြက္ပီး ၊ Hiking ေၿဖးေၿဖးေလးလုပ္သြားတာ ၊ ပင္လယ္ေၿမမ်က္ႏွာၿပင္ရဲ႕အထက္ ေပ ၁၀၀၁၆ ၿမင့္တဲ့ ေခါနူးစုမ္ ေတာင္ကို ေန႕လည္ (၁)နာရီေလာက္မွာ ေရာက္တယ္ ။

 အသြားလမ္းကေတာ့ အတတ္ၾကီးပဲ တစ္လိုင္း ၊ ဂိုက္က ၿဖတ္လမ္းကေခၚသြားလိုက္ ၊ ဆိုင္ကယ္လမ္းက လာလိုက္ပဲ ။ 

တခ်ိဳ႕မတတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြက ဆိုင္ကယ္နဲ႕တတ္ၾကတယ္ ။ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ဆို မိနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ပဲၾကာတယ္တဲ့ ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ လူငယ္ေတြကို hike ပဲ လုပ္ေစခ်င္တယ္ ။ ရာသီဥတုက တအားေအးေတာ့ ေမာလည္းခဏပဲ ၊ ေတာင္တတ္လာတဲ့ လမ္းေတာက္ေလ်ွာက္မွာ ေတာင္ဇလပ္ပန္းေတြရယ္ ၊ အေ၀းက ခ်င္းေတာင္တန္းေတြကို ေငးၾကည့္လိုက္ရံုနဲ႕ အေမာေၿပလြယ္တယ္ ။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေတာထဲမွာ ထင္းရႈးပင္အန႔႔ံေလး ရႈရိႈက္ရင္း လမ္းေလ်ွာက္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာပဲ ။ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီတိတိမွာ ေတာင္ေပၚမွာ ေရေတြခဲေနတုန္း ။

 ေနာက္တခုက ကား နဲ႕ ဆိုင္ကယ္ စက္သံေၾကာင့္ ၊ ရွားပါးငွက္ေတြက ထြက္ေၿပးကုန္တယ္တဲ့ ။ ငွက္ေတြက မရိွေတာ့ ေတာ့ wildlife ၾကည့္ဖို႕လာတဲ့ ႏိုင္ငံၿခားသား ဧည့္သည္ေတြ အရမ္းပါးကုန္ပီ ။ ကြ်န္ေတာ္ ေခါနူးစုမ္တတ္တဲ့
 ေတာက္ေလ်ွာက္ေတာ့ local ေတြၾကီးပဲေတြ႕ခဲ့တာပဲ ။ 

ၿပီးေတာ့ ေနရာတိုင္းမွာ အမိႈက္ေတြ ။ စိတ္မေကာင္းစရာ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဗမာေတြ ေတြ႕ကရာ အမိႈက္ခ်တာ အက်င့္ပါလွ ပီ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတာ့ တတ္တဲ့လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ေပါင္မုန္႕ဘာညာ အဆာေၿပစားရင္ အိတ္ခြံကို ကိုယ့္ေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည့္ရင္ထည့္ ၊ အိပ္မပါရင္ ဂိုက္က အမိႈက္အိတ္ကို သူသယ္ေပးတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခုက ေရမ်ားမ်ားမေသာက္တာပိုေကာင္းတယ္ ၊ ေတာင္ေပၚမွာ သန္႕စင္ခန္း သိပ္အဆင္မေၿပဘူး ။

ေန႕လည္စာကို ဂိုက္က ထမင္းေၾကာ္ကို ေတာင္ေပၚမွာ ေဖာ့ဘူးနဲ႕စီစဥ္ေပးတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ခဏနား ။ ၿပန္ဆင္းေတာ့ ၁၂ မိုင္ထိဆင္းၾကတယ္ ၊  ေတာထဲၿဖတ္လမ္းကဆင္းတာေပါ့  ။ 

လူသြားလမ္းဆိုေပမဲ့ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လမ္းကပီပီၿပင္ၿပင္ မရိွလွဘူး ။ အပင္ေတြက ကြ်န္ေတာ့အရပ္နီးနီးရိွတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေတာင္ဆင္းလမ္း တအားမတ္တယ္ ။ ဂိုက္က အရမ္းသေဘာေကာင္း ၊ အဆင္းေၾကာက္တဲ့သူေတြကို တစ္ေယာက္ပီး တစ္ေယာက္တြဲဆင္းေပးရွာတယ္ ။ ေန႕လည္ (၂) နာရီေလာက္က ဆင္းလာတာ ညေန (၅) ေလာက္မွ ေတာင္ေအာက္ေရာက္တယ္။

အဆင္းလမ္း ေတာက္ေလ်ွာက္က ေၾကာက္ဖို႕လည္းေကာင္းသလို ၊ ေပ်ာ္ဖို႕လည္းေကာင္းတယ္ ။ ဂိုက္အကို ကို ေၿမၿပန္႕မေရာက္ေသးဘူးလားေမးရင္ ၊ အၿမဲ ေနာက္ (၁၀)မိနစ္ဆိုေရာက္ပီဆိုတာၾကီးပဲ ။ သူ႕ (၁၀) မိနစ္က (၁)နာရီနီးပါးၾကာတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြလည္း အဲ့ေတာ့မွ သိေတာ့တယ္ ။ ေနာက္တခုက local သြားေနၾကလမ္းမဟုတ္ေတာ့ ပလတ္စတ္ အမိႈက္လံုး၀မရိွဘူးရယ္ ။

အမွန္ေတာ့ ကိုယ္က သီေပါ မွာ hard trekking ေလ်ွာက္ဖူးထားေတာ့ ဒီေလာက္ဆို သိပ္မဆုိးပါဘူးပဲေတြးေနတာ ၊ ဒီစာေလးၿပန္ေရးပီး သိမ္းဖို႕ အစီအစဥ္လည္းမရိွ ။ အဲ့ဒီအေတြးက ေနာက္ေန႕ ေအးစခန္းကေန trekking ၿပန္ေလ်ွာက္မွ မွားမွန္းသိေတာ့တာပါပဲ ။ ဒီပံုက ေနာက္ေန႕ Trekking လမ္းေၾကာင္းက ဘယ္ေလာက္အေၿခဆိုးသလဲ မသိေသးေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ အတတ္ၾကြလြန္ၿပီး ေပ်ာ္ေနတဲ့ ပံုေလးပါ ။