ထက္ၿမက္တဲ့ဓားေသြးေပၚမွ ခ်ိဳၿမၿမပ်ားရည္စက္- ညီပုေလး
ဒီစာအုပ္ကို
ႏွစ္ကာလမ်ား စာအုပ္တိုက္ကေန ထုတ္ေ၀ပါတယ္ ။ စာအုပ္တန္ဖိုးက ၇၀၀၀ ပါ ။
စာအုပ္အဖံုးေလးကို
ပြတ္သပ္ၾကည့္မိတိုင္း ဘာလို႕မွန္းမသိ ၀မ္းနည္းတယ္ ။ ဒီႏွစ္ေတြထဲ ဖတ္သမ်ွ စာအုပ္ေတြထဲမွာ
အၾကိဳက္ဆံုးထဲက အၾကိဳက္ဆံုးစာအုပ္ ။ ေဒါက္တာေအာင္ၾကီးရဲ႕ အမွာစာအတိုင္းေၿပာရမယ္ဆိုရင္
ဆရာ၀န္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေပါ့ ။ နာဂဦးသိန္းလိႈင္တဲ့ ။
ဒီစာအုပ္မွာ
ဆရာနာဂဦးသိန္းလိႈင္ရဲ႕ ငယ္ငယ္ KG ေက်ာင္းသားဘ၀ကေန ဟိုး ခ်င္းၿပည္နယ္ က နာဂလူမ်ိဳးေတြရိွတဲ့ေနရာထိ
ေဆးသြားကုေပးတဲ့ ဆရာ့အေၾကာင္းေတြပါတယ္ ။ ေၿပာရရင္ေတာ့ ဆရာက သထံုက ၿမိဳ႕မ်က္နွာဖံုး
ရဲ႕ သား ၊ တရုတ္ သူေဌးသားလို႕ေၿပာရမွာေပါ့ ။ ဆရာ႕အေဖက ဆရာတို႕ ညီအကိုေတြရဲ႕ ပညာေရးဘက္ကို
ဦးစားေပးခဲ့တယ္ ။ ဆရာတို႕ကို ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာတဲ့ မိဘမ်ိဳးရိုးက ဆင္းသက္လာသလဲဆို ေဆးသိပၸံတတ္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႕ တတ္ႏိုင္တဲ့
ပထမဆံုးေက်ာင္းသားၿဖစ္ခဲ့တာသာ ၾကည့္ ။
ဆရာ့မိဘေတြက
ခ်မ္းသာသလို သား ၊ သမီး ကို ဆိုဆံုးမ တဲ့ေနရာမွာလည္း ထိထိမိမိရိွလွတယ္ ။
“လူ႕ဘ၀ဆိုတာ
ဆင္းရဲရာကခ်မ္းသာသြားႏိုင္တယ္ ၊ ခ်မ္းသာက ဆင္းရဲသြားႏိုင္တယ္ ။ ဘာမွအစိုးမရဘူး ။ နံမည္တစ္လံုးကို
မရိွရာက ရိွေအာင္လုပ္၇တယ္ ။ နံမည္တစ္လံုးရိွလာရင္ေတာ့ အဲ့ဒီနံမည္ကို မညိႈးႏြမ္းေစရဘူး'' တဲ့ ။ စာ - ၄၀
နာဂဦးသိန္းလိႈင္
ဆိုတဲ့ နံမည္တြင္လာတဲ့ အစေတြကို ၿပန္ဆြဲထုတ္ရင္ ၊ ဆရာ ေဆးေက်ာင္းသား ဘ၀ မွာ ေက်ာင္းသား
သမဂၢ ဥကၠဌ လုပ္တဲ့အခ်ိန္က စေၿပာရမယ္ ထင္တယ္ ။ ေဆးတကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ရေတာ့ ဆရာနဲ႕အတူ ဆရာ၀န္
၁၈၅ ေယာက္ရိွတယ္ ။ အစိုးရ က လစာအၿဖစ္ ၂၀၅ က်ပ္ ေပးတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ လူအကုန္ မရၾကဘူး ။
အဲ့ကေန သပိတ္ပြဲ ၿဖစ္ၾကေရာ ။
မတရားတာကို မၾကိဳက္တဲ့ ၊ မေၾကာက္တတ္တဲ့ ဆရာက သူလစာရေပမဲ့
သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ မရတာေၾကာင့္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုနဲ႕ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ခဲ့တယ္ ။ ဆရာ၀န္
၊ သူနာၿပဳ ၊ အလုပ္သမားေတြပါ ပါ၀င္လာတဲ့အထိ သပိတ္ကၾကီးသထက္ၾကီးလာတာမို႕ ဆရာ႕ကို အစိုးရအဖြဲ႕က
ေခၚယူေတြ႕ဆံု ၊ အတင္းအဓမၼ စာရြက္မွာ လတ္မွတ္ထိုးေစၿပီး ကြန္ၿမဴနစ္အသြင္ဖန္တီးလို႕ ၊
သပိတ္ၾကီး ၿပီးဆံုးခဲ့တယ္ ။ ဆရာဟာ လတ္မွတ္ထိုးလိုက္ရင္ သူ႕ဘ၀ပ်က္မယ္ သိသိၾကီးနဲ႕ထိုးေပးခဲ့တာပဲ
။ “ကြ်န္ေတာ့ ဘ၀ ပ်က္ခ်င္လည္း ပ်က္ပါေစေတာ့ ၊ ေနာင္လာ ေနာင္သားအတြက္ ကြ်န္ေတာ့ ဘ၀ စေတး
လိုက္ပါမယ္’’ တဲ့ ။
ေနာက္ဆံုး ရလဒ္က သူႈသူငယ္ခ်င္း
အလုပ္သင္ဆရာဝန္ေတြ လစာရသြားၿပီး ၊ သူကုိယ္တုိင္ကေတာ့ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ေနာက္ဆံုး ၃ လမွာ
ခြဲစိတ္ရံု ဆင္း ခြင့္ထဲ သူ႕နံမည္ပါမလာခဲ့ေတာ့ဘူး ။
ဒီလိုနဲ႕
ကံစီမံရာေၾကာင့္ သေဘၤာဆရာဝန္ၿဖစ္သြား ၊ လူနာေတြနဲ႕ ေနတာမ်ားေတာ့
လက္နဲ႕မစမ္းသပ္ပဲေတာင္ ေရာဂါကို သိႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြရိွလာတယ္ ။ ပင္လယ္ေပ်ာ္
ဆရာ၀န္အၿဖစ္နဲ႕ ၿမိတ္မွာ စိတ္ေရာလူပါႏွစ္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္ ။ ၿမိတ္မွာပဲ
အိမ္ေထာင္က်ခဲ့တယ္ ။ ၿမိတ္ကေန မႏၱေလးကုိ
ေရာက္ၿပီး လူနာတစ္ေယာက္ မွားယြင္းကုသတယ္ဆိုၿပီ အၿပစ္မရိွ ၊ အၿပစ္ရွာခံခဲ့ရတယ္ ။
လုပ္သက္ ၂ ႏွစ္ပယ္ဖ်က္ၿပီး ၊ ႏွစ္တုိး ၁ ႏွစ္ ရပ္စဲ လို႕ ခႏၱီး အပို႕ခံ ခဲ့ရတယ္ ။
"ဘယ္သူ႔ကုိမွ
အေရးယူလုိ႔မရလုိ႔ မင္းကုိအေရးယူတာကြ " စာ- ၁၉၉
“တာ၀န္မယူရဲတဲ့သူေတြ
တာ၀န္ယူထားၾကရင္ ဒီေဆးရံုၾကီး ဘယ္လိုလုပ္ေကာင္းပါေတာ့မလဲ ၊
ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ အဲ့ဒီလို တာ၀န္မယူရဲတဲ့ သူေတြ ၊ နားမလည္ ပါးမလည္သမားေတြ
ဦးေဆာင္လို႕ ဖြတ္သည္ထက္ ညစ္ ၊ ဆင္းရဲမြဲေတစုတ္ၿပတ္သြားတာေလ'' စာ - ၂၀၀
ခႏၱီးကိုေရာက္ဖို႕
အဲ့ဒီေခတ္က ၿမစ္ၾကီးနားကို အရင္သြားရတယ္ ။ အခုေခတ္ေတာင္ ခႏၱီးသြားဖို႕ ေလယာဥ္က
ေန႕တိုင္းမရိွတာ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သြားမယ္ဆို မႏၱေလးကေန စီးရမယ္ ။ အဲ့ေခတ္ အဲ့အခါက ( ၁၉၆၅ ) က ပိုဆိုးေပါ့ ။ ဆရာခႏၱီးေရာက္စမွာ
မဟာသိပၸံအတြက္
အရည္အခ်င္း စစ္စာေမးပြဲလာေၿဖဆိုတာေတာင္ မသြားခဲ့တဲ့ အထိ ဒီၿမိဳ႕ေလးအေပၚ
သံေယာဇဥ္ၾကီးခဲ့ပါတယ္ ။
ခႏၱီးမယ္
ဘာရိွသလဲေမးရင္ ဘာမွမရိွဘူး ၊ ဆရာေရာက္စမွာ ေဆးရံုေတာင္ လူနာ ၆ ေယာက္ပဲရိွတာတဲ့ ။ လည္ပင္ၾကီး
လူနာေတြကိုဆို ခြဲေပးခ်င္လြန္းလို႕ ၊ တစ္ေန႕ကို ၃ က်ပ္ေပးပါမယ္ ေၿပာၿပီးေတာင္
ခြဲခဲ့ရသတဲ့ ။
ေဒါက္တာ
ပီဆာကားက “ဒါ ေမာင္သိန္းလိႈင္ကို ဂုဏ္ၿပဳတဲ့ ထမင္းစားပြဲ စား ငါ့လူ စားတဲ့” စာ -
၂၂၁
တစ္ေယာက္ကို
ငါးေၾကာ္တစ္တံုး ၊ ခ်ဥ္ေပါင္းဟင္းပ်စ္ပ်စ္ ၊ သခြားသီး နဲ႕စားရတယ္ ။
ငါးေၾကာ္ရိွေသးလားလွမ္းေတာင္းေတာ့ ၊ ဆရာကေတာ္က ခပ္ဘြင္းဘြင္းပဲ အဲ့ဒီငါးေၾကာ္ေတာင္
မေန႕လက္က်န္တဲ့ ၊ ကေလး ႏွစ္ေယာက္အတြက္လည္း ခ်န္ဦးတဲ့ ။
အစားအေသာက္ရွားပါးပံုမ်ားေၿပာပါတယ္ ။ ကဲ အဲ့ေတာ့ ေဆးေရာ အလံုအေလာက္ရိွရဲ႕လားဆိုေတာ့
က်န္းမာေရးဌာနက ပိုတဲ႕ ေစ်းက ေရာက္တစ္လွည့္ ၊ ေပ်ာက္တစ္လွည့္ ၊ ဒါၿဖင့္ ၀န္ထမ္းေရာဆိုေတာ့ (၆) ေယာက္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့
ရယ္ ။
ဒီလိုနဲ႕
သူ႕ေဆးရံုဆီ လူနာအလာကို ထိုင္ေစာင့္မေနပဲ ၊ လူနာရိွရာ နာဂေတာင္တန္းေတြအထိ တတ္သြားခဲ့တဲ့
နာဂဦးသိန္းလိႈင္ ။ ဆရာၾကီးက နာဂေတြ၀တ္သလို၀တ္ ၊ နာဂေတြ စားသလိုစား ၊ နာဂလူမ်ိဳးေတြအတြက္
နတ္ဘုရားတစ္ပါးေပါ့ ။ ရြတ္တြတ္တြတ္ဆရာ က အာဏာကိုယစ္မူးသူေတြနဲ႕ မတည့္လွေပမဲ့လည္း တိုင္းၿပည္အတြက္ဆို
သူလုပ္ႏိုင္သမ်ွ အားသြန္ခြန္ဆိုက္ လုပ္ေပးခဲ့တယ္ ။ နယ္စပ္ဟိုးအစြန္အဖ်ားေတြထိသြားၿပီး
နာဂလူမ်ိဴးေတြကို ေဆးကုေပးရံုမက ၊ နယ္စပ္ေရးရာကိစၥေတြကို အစီရင္ခံတာ အစ လုပ္ေပးခဲ့တယ္
။ ပညာေရးဘက္ကိုၾကည့္မယ္ဆိုလည္း လဟယ္ၿမိဳ႕နဲ႕ ၊ တိုက္ယန္ရြာမွာ မူလတန္းေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္း
အေကာင္ထည္ေဖာ္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီးပါ ။
လဟယ္ၿမိဳ႕က
အရမ္းလွတာတဲ့ ၊ လွပၿပီးတိတ္ဆိတ္တဲ့ၿမိဳ႕ေလး တဲ့ ။ ေတာပန္းေတာင္ပန္းေရာင္စံုေလးေတြလည္းရိွသတဲ့
။ မေသခင္ေတာ့ တစ္ေခါက္ေရာက္ဖူးခ်င္သား ။
နာဂလူမ်ိဳးေတြမွာ
ခ်စ္စရာဓေလ့ေတြရိွသလို ၊ အံ့ၿသစရာ ယဥ္ေက်းမႈလည္းရိွတယ္ ၊ နားလည္ဖို႕ ခက္တဲ့ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာေတြလည္း
ရိွတယ္တဲ့ ။ ဥပမာ - လူတစ္ေယာက္ေသရင္ အိမ္ေအာက္မွာ ကြ်င္းနက္နက္တူး ၊ ေလွကားေထာင္ထားၿပီးဆင္းလို႕ရေအာင္
လုပ္ထားတယ္ ။ ၿပီးေတာ့မွ အေလာင္းကို ေခါင္းေဖ္ာၿပီး ၿမွပ္ထားတယ္ ။ ဘာလို႕လဲဆို ေသလူကို
ထမင္းေကြ်းဖို႕တဲ့ ။ အံ့ၿသစရာ …အခုထိေကာ ဒီအယူအဆေတြ၇ိွေသးလား မသိဘူး။
“ေဒါက္တာသိန္းလိႈင္
၊ ပဲခူးတိုင္း ၿဖဴးေဆးရံုသို႕ေၿပာင္းေရႊ႕ပါ’’ တဲ့ ။ စာ - ၄၉၄
ဒီစာပိုဒ္ေရာက္ေတာ့
ဖတ္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာင္ ဟာခနဲၿဖစ္သြားတယ္ ။ ဆရာၾကီးကေတာ့ သူတာ၀န္ထမ္းေဆာင္တာ ၆ နွစ္ေက်ာ္
ၿဖစ္ေပမဲ့ ဒီေဒသအေပၚမွာ ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးက ၆ႏွစ္ေက်ာ္ထက္ မကပါဘူး တဲ့ ။
စာမ်က္ႏွာစုစုေပါင္း
၄၉၆ မ်က္ႏွာရိွပါတယ္ ။ တစ္ေနရာေလးမွ ၿငီးေငြ႕တယ္လို႕ မခံစားရေအာင္ ဆရာ ညီပုေလးက ေရးဖြဲ႕ထားပါတယ္
။ ဆရာညီပုေလးအမွာစာအရ ဆရာၾကီးေၿပာသမ်ွ အေၾကာင္းအရာေတြကို အသံသြင္းထားၿပီး ၿပန္ေရးသားခဲ့တာပါတဲ့
။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဖတ္ေနတဲ့ေတာက္ေလ်ွာက္မွာ ဆရာညီပုေလးေရးတယ္ဆိုတာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေမ့
၊ ေမ႔သြားေလာက္ေအာင္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ေဘးနားမွာ ဆရာၾကီး လာထိုင္ၿပီး သူ႕ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းလာေၿပာၿပေနတယ္
ခံစားရတဲ့ အထိ ဒီစာအုပ္ကို သေဘာက်တာပါ ။
၀ယ္ၿပီးဖတ္ၾကည့္ဖို႕ပဲ
တိုက္တြန္းပါရေစ ။
Edited: ၂၀၁၆
ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပ၀ထၳဳရွည္စုကို ထက္ၿမက္တဲ့ဓားေသြးေပၚမွ ခ်ိဳၿမၿမပ်ားရည္စက္
စာအုပ္နဲ႔ ဆရာညီပုေလးက ရရိွသြားပါတယ္ ။
♥ M ♥
© hsudiary.blogspot.com. All
Rights Reserved.
